मी चरणाचा दास प्रभुचा

मी चरणाचा दास प्रभुचा
लागो मजला ध्यास प्रभुचा

अवतरले श्रीदत्त भूवरी
उदया आली माणिकनगरी
आश्रय घेती बहु नरनारी
मुखी प्रभुचा गजर करी

माणिकप्रभु ही माय माऊली
जवळी जाता लागे सावली
ध्वजा सकलमताची धरली
जन्म मरण ही चिंता मिटली

योग याग तप नकोस मजला
भक्ति घडावी तव भक्ताला
या हृदयीचे त्या हृदयीला
अवघा जन्मच तुझ वाहिला

पीक मोप आले

नांगरले चांगले शेत
केली मेहनती मशागत
होऊनि अवकाळी बरसात
अवघे पीक वाया गेले ।।१।।

पुन्हा केली मेहनत
झाकोनि अवघे शेत
येता रोगाचे सावट
अवघे पीक वाया गेले ।।२।।

नशीबा दोष न देता
पुन्हा शेत फुलविता
जनावरें खाऊ जाता
अवघे पीक वाया गेले ।।३।।

नाही नाराजीचा सूर
सातत्यात नाही कसूर
सद्गुरू कृपा पुरेपूर
पीक मोप आले ।।४।।

सदा चित्त तव चरणी

प्रभु एक तुझ आर्जव आहे
सदा चित्त तव चरणी राहे

विषय सुखाचा त्याग करावा
ध्यास निरंतर तुझा असावा
तव स्वरुपाचा विसर न व्हावा
हाची एक वर मजला द्यावा

प्रभु एक तुझ आर्जव आहे
सदा चित्त तव चरणी राहे

असेल बहु पुण्याचा ठेवा
तरीच होईल प्रभुची सेवा
अहंभाव हा मनी नसावा
हाची एक वर मजला द्यावा

प्रभु एक तुझ आर्जव आहे
सदा चित्त तव चरणी राहे

माणिक मंत्र हा नित्य स्मरावा
भजनी प्रभुच्या देह भिजावा
मनोहर करीतो प्रभुपदी धावा
हाची एक वर मजला द्यावा

प्रभु एक तुझ आर्जव आहे
सदा चित्त तव चरणी राहे

प्रभु माझा हा लेकुरवाळा

प्रभु माझा हा लेकुरवाळा दीनबंधु उपकारी।
नित्य मुक्त असुनी झाला भक्तांसाठी संसारी।।१।।

प्रभु तो भावातीत असुनि पीड़ा आमुची जाणतो।
निर्मळ भक्ती पाहुनी आमुची आंनदे डोलतो।।२।।

दत्तप्रभू आले माणिक रूपाने या भूवरी।
होण्या साक्षात्कार पाहिजे भक्तिभाव अंतरी।।३।।

अहंकार ममता आसक्ती सोडविली भक्तांची।
प्रभुनी आम्हा शीघ्र करविली ओळख भगवंताची।।४।।

प्रभु म्हणती वर देण्या आलो रे मी तुज सम्मुख।
भक्त मागतो द्रव्य, विषय, धन संसाराचे सुखं।।६।।

प्रभुना होते दुःख पाहता भक्तांचे अज्ञान।
अहोरात्र झिजती प्रभु देण्या भक्ता सत्यज्ञान।।७।।

नित्यमुक्त प्रभुमाणिक माझा त्रैलोकीचा राजा।
स्वये देह धारण करुनी श्रमतो भक्तांच्या काजा।।८।।

प्रभूंना करतो प्रणाम

 

माणिक प्रभूंना करीतो प्रणाम
तुमचे राहो मुखी नित्य नाम  ध्रु

अवतार घेऊन कलियुगी
भक्ता तारण्या आले जगी
हात धरून करी प्रभु पैलतीरी
माणिक प्रभूंना करतो प्रणाम १

प्रभु नांदे संगमावरी
दत्त स्थान हे भुमिवरी
श्रीदत्त भिक्षेची झोळी माणिक नगरी
माणिक प्रभुंना करतो प्रणाम २

रिद्धी सिद्धी असून दारी
प्रभु खाई भीक्षेची भाकरी
भक्ता प्रेमा पोटी जाई गरिबा घरी
माणिक प्रभूंना करतो प्रणाम ३

प्रभु भजनाची ओढ लागली
प्रभु मायेची छाया लाभली
कल्पवृक्ष लाभले आम्हा जीवनी
माणिक प्रभूंना करतो प्रणाम ४

कान्हा म्हणे या भक्त जना
प्रभु भक्तीचा मार्ग खरा
होऊनी जाऊया मुक्त प्रभु चरणी
माणिक प्रभूंना करतो प्रणाम ५

भक्तांची माऊली हो

प्रसन्न होवोनि दत्तगुरु अवतरले या भुवरी हो
माणिकप्रभु हे नाम घेवुनी जडमुढ जन तारीले हो
भक्तकार्य कल्पद्रुम ब्रीद हे बसले भक्ता मनी हो
घेऊन जवळी कृपा करी तु भक्तांची माऊली हो

सवंगड्या सम खेळ खेळता लिला अनंत केल्या हो
घेवोनि कवड्या भीमाबाईच्या अष्टपुत्र फळ दिधले हो
व्यंकम्माचा भाव मनीचा पाहुनी प्रभु मनी द्रवले हो
घेऊन जवळी कृपा करी तु भक्तांची माऊली हो

प्रभु फिरतीवर असती जिकडे तिकडे उत्सव घडती हो
भक्तही येती दर्शन घेती नवसे ही फेडती हो
पंथ सकलमत करुनी स्थापन भक्तां पावन करी हो
घेऊन जवळी कृपा करी तु भक्तांची माऊली हो

प्रभु आज्ञेने यज्ञ जाहला वेद घोष बहु झाले हो
गुढ्या पताका रांगोळ्या अन दारी तोरणे सजली हो
आम्हीच आम्हा धन्य मानतो प्रभुचरणी मन जडलो हो
घेऊन जवळी कृपा करी तु भक्तांची माऊली हो

घेऊन जवळी कृपा करी तु भक्तांची माऊली हो