नामामृत हे कानावर पडले
मला श्री माणिकप्रभु दिसले
दत्तगुरुंची अवघी माया
मानवरुपी धरली काया
बयादेवीच्या उदरा मधुनी देवच अवतरले
गुरुगंगा विरजेचा संगम
तेथ वसविले माणिक धाम
प्रभु स्पर्शाने या भुमीचे नंदनवन झाले
सगुण भक्तींने भजता प्रभुला
उचलून घेई प्रभु भक्ताला
चैतन्याचा जिथे सोहळा नित्य नवा चाले
मला श्री माणिकप्रभु दिसले
जय गुरू माणिक नामामृत हे कानावर पडले
मला श्री माणिकप्रभु दिसले
मी चरणाचा दास प्रभुचा
लागो मजला ध्यास प्रभुचा
अवतरले श्रीदत्त भूवरी
उदया आली माणिकनगरी
आश्रय घेती बहु नरनारी
मुखी प्रभुचा गजर करी
माणिकप्रभु ही माय माऊली
जवळी जाता लागे सावली
ध्वजा सकलमताची धरली
जन्म मरण ही चिंता मिटली
योग याग तप नकोस मजला
भक्ति घडावी तव भक्ताला
या हृदयीचे त्या हृदयीला
अवघा जन्मच तुझ वाहिला
प्रभु एक तुझ आर्जव आहे
सदा चित्त तव चरणी राहे
विषय सुखाचा त्याग करावा
ध्यास निरंतर तुझा असावा
तव स्वरुपाचा विसर न व्हावा
हाची एक वर मजला द्यावा
प्रभु एक तुझ आर्जव आहे
सदा चित्त तव चरणी राहे
असेल बहु पुण्याचा ठेवा
तरीच होईल प्रभुची सेवा
अहंभाव हा मनी नसावा
हाची एक वर मजला द्यावा
प्रभु एक तुझ आर्जव आहे
सदा चित्त तव चरणी राहे
माणिक मंत्र हा नित्य स्मरावा
भजनी प्रभुच्या देह भिजावा
मनोहर करीतो प्रभुपदी धावा
हाची एक वर मजला द्यावा
प्रभु एक तुझ आर्जव आहे
सदा चित्त तव चरणी राहे
प्रसन्न होवोनि दत्तगुरु अवतरले या भुवरी हो
माणिकप्रभु हे नाम घेवुनी जडमुढ जन तारीले हो
भक्तकार्य कल्पद्रुम ब्रीद हे बसले भक्ता मनी हो
घेऊन जवळी कृपा करी तु भक्तांची माऊली हो
सवंगड्या सम खेळ खेळता लिला अनंत केल्या हो
घेवोनि कवड्या भीमाबाईच्या अष्टपुत्र फळ दिधले हो
व्यंकम्माचा भाव मनीचा पाहुनी प्रभु मनी द्रवले हो
घेऊन जवळी कृपा करी तु भक्तांची माऊली हो
प्रभु फिरतीवर असती जिकडे तिकडे उत्सव घडती हो
भक्तही येती दर्शन घेती नवसे ही फेडती हो
पंथ सकलमत करुनी स्थापन भक्तां पावन करी हो
घेऊन जवळी कृपा करी तु भक्तांची माऊली हो
प्रभु आज्ञेने यज्ञ जाहला वेद घोष बहु झाले हो
गुढ्या पताका रांगोळ्या अन दारी तोरणे सजली हो
आम्हीच आम्हा धन्य मानतो प्रभुचरणी मन जडलो हो
घेऊन जवळी कृपा करी तु भक्तांची माऊली हो
घेऊन जवळी कृपा करी तु भक्तांची माऊली हो
जयजयाजी गुरु माणिका ।
तुजवाचूंनि कोण आणिका ।
प्रभुपाठाचा संकल्प निका ।
बाळका हाती करविला ।।
अक्षय्य निवास तुझा चैतन्यधामा ।
भक्तांस्तव प्रकटला माणिक ग्रामा ।
साक्षीस ठेऊन तुझिया नामा ।
लेखनकामा आरंभितो |
प्रभुपाठ
लाडवंती नामी पवित्र ती भुमि |
भाग्यवंत दोन्ही बया मनोहर || १ ||
राम उपासना करी नित्यक्रमा |
तेणे तो परमात्मा प्रसन्न झाला || २ ||
रामनवमी दिनी श्रीदत्तगुरुंनी |
दृष्टांत देवोनी धन्य केले || ३ ||
दत्तजयंतीला अवतार झाला |
नामे ओळखिला प्रभु ‘माणिक’ || ४ ||
अलौकिक मुर्ती पसरली कीर्ती |
प्रत्यक्ष त्रैमुर्ति प्रगट झाले || ५ ||
गोकुळात खेळ करीतो गोपाळ |
तैसा जमत मेळा प्रभु संगे || ६ ||
गोविंदा गवळी प्रभुचा सोबती |
जिवविला त्यासी प्रभुने बघा || ७ ||
मनुष्य की प्राणी नसे भिन्न कोणी |
प्रभु स्मतृगामी सर्वां ठायी || ८ ||
प्रभु उपासना घडो नित्य नेमा
तुज पुरुषोत्तमा काय मागु || ९ ||
वैकुंठीचा हरी नांदे भुमिवरी |
तो संगमावरी प्रगट झाला || १० ||
भाग्य ते उजळले पुण्य क्षेत्र झाले |
नाम तया दिधले ‘माणिकनगर’ || ११ ||
श्री दत्तप्रभुंची स्थापुनीया गादी |
सकलमत पंथी चालवीला || १२ |
प्रभुच्या मंदिरी मोक्षाची पायरी |
तेथे माझा हरी नांदत असे || १३ ||
प्रभुनाम मनी प्रभुनाम ध्यानी |
प्रभुनाम कानी पडो सदा || १४ ||
संसार सागर दुखाचे आगर |
प्रभु पैल पार नेत असे || १५ ||
प्रभु सांगे आम्हा मुक्तीचाच मार्ग |
तेणे तगमग दुर होई || १६ ||
माणिक माणिक वेदही म्हणती |
शास्त्रही गाती प्रभुचीच महती || १७ ||
प्रभू माझा ‘हरी’ प्रभू माझा ‘हर ‘ |
एक तत्त्व सारं, प्रभुजवळी || १८ ||
माणिक नामाचा खरा तो उच्चार |
जन्म मरण पार जीवा नेई || १९ ||
भक्ताचा आनंद प्रभुच्याच मनी |
कृपाळू होउन सांभाळीतो || २० ||
मी नर पामर प्रभुचा चाकर |
प्रभु विश्वंभर सर्व व्यापी || २१ ||
भाव नाही जेथ प्रभु कैसा तेथ |
उठाठेव व्यर्थ करु नये || २२ ||
करा प्रभु भक्ती प्रभु धरा चित्ती |
परमार्थ प्रचिती येईल त्याने || २३ ||
असत्य हे जग सत्य एक प्रभु |
नाचु गाऊ धावु प्रभुकडे || २४ ||
अवघाची हा देह प्रभुंच्या चरणी |
समर्पण करुनी होऊ धन्य || २५ ||
नाठवावा प्रपंच आठवावी भक्ती |
मिळे ज्याने मुक्ती करा जपतप || २६ ||
चराचरावरी प्रभुचीच सत्ता |
मंत्र धरी चित्ता ‘ श्री माणिक ‘ || २७ ||
पाप असे मुळ दुखाचे कारण |
समाधान जाण प्रभु जवळी || २८ ||
प्रभुच्या संगती होई ज्ञान प्राप्ती |
पार्थासी बोले जैसा नारायण || २९ ||
पतित ते जन जे न मानिती प्रभुस |
त्याने अवघा जन्म व्यर्थ होय || ३० ||
अहंकार झाला तो तेथे बुडाला |
प्रभुकृपेस पात्र कैसा होई || ३१ ||
ठाई ठाई प्रभु सर्वत्र व्यापला |
व्यर्थ वाया गेला शोधुनिया || ३२ ||
नवनीत जैसे सुधामध्ये सिद्ध |
तैसा हृदयस्थ प्रभु माझा || ३३ ||
चालवीतो देह श्वासही चालवे |
प्रभुच बोलवे सर्वाठायी || ३४ ||
क्षणिक सुखाचा करुनीया त्याग |
प्रभुचीच ओढ लागो जीवा || ३५ ||
प्रभुनाम ओठी प्रभुनाम दिठी |
प्रभुनाम कंठी सदा नांदो || ३६ ||
प्रभुचीच भक्ती भक्तीचा सुगंध |
भजनात दंग प्रभु माझा || ३७ ||
भजनाविन कैसा होईल उध्दार |
भक्ताचा आधार प्रभु एक || ३८ ||
एक असे प्रभु, भक्त हे अपार |
प्रभु परमेश्वर सर्वां ठायी || ३९ ||
प्रभुनाम जप सहज साधन |
यम नियम न लागे त्यासी || ४० ||
भक्ताचे कल्याण करी नारायण |
मुमुक्षु ते जन उध्दरीले || ४१ ||
भक्तासाठी प्रभु सदैव अधीर |
नामाची खीर आवडी बहु || ४२ ||
स्तंभातुनी आला प्रल्हादे रक्षीला |
उध्दवा लाभला कृष्ण सखा || ४३ ||
विदुराचे गृही जावुनी केशवा |
गोड मानी सेवा काय सांगु || ४४ ||
प्रभुपाठ नित्य मुखे जरी गाती |
पाप मुक्त होती अवघे जन || ४५ ||
जो नर जाईल माणिकनगरी |
वैकुंठ भुवरी भासे तया || ४६ ||
नामाविन प्रभु ज्ञानाविन जन्म |
व्यर्थ जाई कर्म प्रभुवीण || ४७ ||
नामाचा गजर पडे जया कानी |
पापाची झाडणी होई तेणे || ४८ ||
माणिकनगरी संगमाचे तीरी |
असे माझा हरी ‘ योगेश्वर ‘ || ४९ ||
भक्तीनेच पावे भक्तांचा कैवारी |
जन्म मरण फेरी चुकवी प्रभु || ५० ||
करावे सायास येवुनी जन्मास |
भजावे प्रभुस ऐक्या भावे || ५१ ||
करुनीया वश मनाचा आवेश |
प्रभुनामी यश आहे सत्य || ५२ ||
प्रभुपाठ ज्याचे निरंतर मुखी |
संसारी दु:खी कैसा राहे || ५३ ||
ज्या घरा लागले प्रभुचे चरण |
तया होई जाण सुरलोग || ५४ ||
प्रभु तज एक करीतो आर्जव |
सदा चित्त राहो तुझिया चरणी || ५५ ||
भेदभाव सांडी प्रभुचे वचन |
आत्मा एक जाण सर्वांतरी || ५६ ||
एक धरी ध्यास प्रभुनामाची आस |
सोडु नको त्यास कदाकाळी || ५७ ||
सोडी मोह माया नाशिवंत काया |
अहंभाव जाया करा भक्ती || ५८ ||
प्रभु नाही एैसे कोणते ठिकाण |
चराचरी व्यापून प्रभुच राही || ५९ ||
संजिवनीसम मज प्रभुनाम |
धन्य बलभीम राम रुपी || ६० ||
प्रभुनाम आम्हा पायसाचे दान |
करुनी सेवन होवु धन्य || ६१ ||
प्रभुनाम हेचि मोक्षाचे साधन |
करा भक्तजन जवळी तया || ६२ ||
ज्ञानाचा प्रकाश उतरला देहात |
प्रभुनाम ध्यास घडो सदा || ६३ ||
प्रभु नका देवु मज अहंकार |
मागणे चरणावर हेचि एक || ६४ ||
Recent Comments