भाग तिसरा

पहाटे साडेपाचला पक्ष्यांच्या किलबिलाटाने जाग आली. वीस  मिनिटांत स्नानादी कर्मे उरकून काकड आरतीकरीता श्रीप्रभुमंदिरात जाण्यास निघालो. छान प्रसन्न वातावरण होते. रस्त्यावर एखाद दुसऱ्या माणसांची ये जा होत होती. मोरांचा केकारव कानी पडत होता. श्रीप्रभुसमाधीचे कवाड उघडायच्या आत मला पोहोचायचे होते. तीनचार मिनिटांतच महाद्वाराशी येऊन पोहोचलो. श्रीप्रभुमंदिराचा मुख्य दरवाजा बंद होता. थोड्यावेळाने तो उघडला. आत गेलो. ब्रह्मवृंद आणि सेवेकरी हजर होतेच, सुवासिनीही आरतीचे ताट घेऊन आलेल्या. गाभाऱ्याचा दरवाजा उघडल्यावर श्रीप्रभुचे मनोभावे दर्शन घेतले. समाधीवरची कालची वस्त्रे उतरवून आज नवीन सजावटीसाठी श्रीप्रभु तयार होत होता. आज सकाळीच प्रदक्षिणा घातल्या. जलाभिषेकाचे जल उत्तरेकडील गोमुखातून बाहेर पडत होते. मनसोक्त तीर्थ प्राशन केले. प्रदक्षिणा झाल्यावर मुख्य गाभाऱ्यात श्रीप्रभुसमोर बसलो. थोड्या वेळाने पारिजातकाची फुले गोळा करून आणली. मंद वासाची नाजुक फुले प्रभुपूजेला कामास आली. मल्हारी गुरूजींकडून अभिषेकाचा संकल्प केला.  आज शुक्रवार असल्याने श्रीप्रभुची बालाजीरूपात पूजा बांधली होती. श्रीप्रभुसमाधीस मोरपिसी रंगाचा वस्त्रसाज होता. त्यावर गर्द हिरव्या रंगाची आणी सोनेरी नक्षीची शाल पांघरली होती. शेवंती, निशीगंध, कागडा, गुलाबाच्या जाडजूड हारांमध्ये जणू श्रीप्रभुसमाधीस सुशोभित करण्याची जणू स्पर्धाच लागली होती. आपल्या अवतारकाळात सर्वांना समान लेखणाऱ्या श्रीप्रभुने शेवटी प्रत्येकास आनंदाने धारण केले. समाधीवर आज शेंदऱ्या झेंडूंच्या फुलांची नयनरम्य आरास होती. वर तुळशीचा एक तुरा डौलाने मिरवत होता. दोन्ही बाजूला बालाजीचं प्रतिक म्हणून शंख आणी चक्र ठेवली होती. समाधीसमोर गदा मांडली होती. श्रीप्रभुसमाधीचं हे लोभस रूप कितीतरीवेळ डोळ्यांत साठवीत राहिलो. आज श्रीप्रभुवर छोटीशी कविता लिहून हा शब्दरूप नैवैद्यच श्रीप्रभुला अर्पण केला. नंतर तासभर जप केला.

श्रीप्रभु संस्थानाने श्रीमाणिकनगराच्या परीसरातील इतर दर्शनीय स्थळांची माहिती माणिक दर्शन ॲपवर सुंदर रीतीने साठवली आहे. श्रीप्रभुंची पदे, ग्रंथ, आरत्या, उपासना, श्रीगुरूपरंपरा, संस्थानाची माहिती, दिनदर्शिका वैगरे एका जागी आपल्याला ह्या ॲपवर मिळते. गुगल प्लेवर हे ॲप निःशुल्क उपलब्ध आहे. आज श्रीमाणिकप्रभुंची परमशिष्या योगिनी व्यंकम्मा मातेच्या मंदिरात जाण्याचे ठरविले होते.  समोर चहा घेऊन मी श्रीव्यंकम्मा मातेच्या मंदिरात पोहोचलो. श्रीप्रभुमंदिरापासून अवघ्या पाचशे मीटरवर हे मंदिर आहे. नुकत्याच साजऱ्या झालेल्या नवरात्रीची साक्ष आंब्याच्या सुकलेल्या पानांचे तोरण देत होते. मंदिरात नीरव शांतता होती. माझ्याव्यतिरिक्त मंदिरात कोणीही नव्हते. गाभाऱ्याचा दरवाजा बंद होता. पुजारी पूजा करून गेले होते. आईस प्रेमाने हाक मारली. मुख्य दरवाज्या वरील जाळीतून देवीमातेस पाहिले. देवी नवरात्रीत येथे लगबग असते. श्रीदत्तांची मधुमती शक्ति हीच श्रीव्यंकम्मा देवी मातेच्या रूपात प्रकटली अशी येथे मान्यता आहे. मंदिराचे दगडी बांधकाम आहे. भव्य कमानी मन वेधून घेत होत्या. मंदिर परीसरात श्रीव्यंकम्मा मातेचा इतिहास लिहला आहे. श्रीदेवी व्यंकम्माची थोडावेळ आराधना करून पुन्हा प्रभुमंदिरात आलो. निर्माणाधीन असलेल्या श्रीसिद्धराज प्रभुंच्या समाधीचे काम श्रीप्रभुकुटुंबियांसमवेत पाहिले.  दुपारी श्रीजींच्या घरी जाऊन माध्यान्ह पूजा याचि देही याची डोळा पाहिली. श्रीजींच्या पूजेत एक विशिष्ट शिस्त आणि एकसमानता आहे. तासाभराचा हा सोहळा पाहणं अत्यंत आनंददायी अनुभव आहे. दुपारच्या भोजनानंतर आज थोड कंपनीचं महत्वाचं काम उरकलं. संध्याकाळी श्रीजींच्या घरी पुन्हा गेलो. दुसिऱ्या दिवशी, शनिवारी, श्री सिद्धराज माणिकप्रभुंची पुण्यतिथी होती व रविवारी श्रीप्रभुआराधना होती ह्याची माहिती मिळाली. मला हे दोन्ही कार्यक्रम नवीन होते. विशेष काही न बोलता आज शांत बसून होतो. संस्थानाच्या कार्यासंबंधित सर्व उहापोह चालू होता. श्रीजींबरोबर भक्तांच्या भेटीगाठी चालू होत्या.  श्रीजींच्या सान्निध्यात बसून सकारात्मक उर्जेचा अनुभव करणे हे ही खूप आश्वासक आहे. आपल्या विद्वत्ताप्रचुर विवेचनांनी, आपल्या शब्दातीत काव्यरचनांनी श्रीप्रभुसंस्थानाचा गौरव जगभर पसरविणाऱ्या त्या “ज्ञानमूर्तीला” अनिमिष नेत्रांनी पाहत होतो, ती छबी हृदयांत साठवत होतो. भजन, भोजन पार पडले. आज बालाजीचे भजन झाले. श्रीप्रभुस निजविल्यावर पुन्हा प्रभुमंदिर परीसरातील चांदणे पीत पायऱ्यांवर रेंगाळलो. चंद्राच्या प्रकाशात महाद्वार अधिकच लोभस वाटत होते. आज श्रीप्रभुला सोडून जावेसेच वाटत नव्हते. श्रीप्रभुचरित्रातील कितीतरी प्रसंग डोळ्यासमोर तरळले व श्रीप्रभूंच्या आठवणीने मन अजूनच प्रफुल्लित झाले. क्रमशः …