नामामृत हे कानावर पडले
मला श्री माणिकप्रभु दिसले

दत्तगुरुंची अवघी माया
मानवरुपी धरली काया
बयादेवीच्या उदरा मधुनी देवच अवतरले

गुरुगंगा विरजेचा संगम
तेथ वसविले माणिक धाम
प्रभु स्पर्शाने या भुमीचे नंदनवन झाले

सगुण भक्तींने भजता प्रभुला
उचलून घेई प्रभु भक्ताला
चैतन्याचा जिथे सोहळा नित्य नवा चाले

मला श्री माणिकप्रभु दिसले
जय गुरू माणिक नामामृत हे कानावर पडले
मला श्री माणिकप्रभु दिसले