माणिकनगर – श्रीप्रभु महाराजांच्या पदस्पर्शाने पावन, रमणीय, शांत अशी पुण्यभूमी.
आम्ही जेव्हा जेव्हा श्री दत्त महाराजांचे अवतार कार्य वाचायचो तेव्हा तेव्हा कुतूहल असायचं ते म्हणजे माणिकनगर कधी बघायला मिळेल याचंच !

श्री चैतन्यराज प्रभु रचित एक भजन आम्हाला ऐकायला मिळालं ते असं.

“इस भूमी पर कैलास का प्रतिरूप कोई है अगर
सर्वत्र माणिक है भरा वह धाम है माणिकनगर ”

आणि खरं सांगायचं तर तेव्हापासून वेधच लागले माणिकनगर ला जाण्याचे.

झालं असं कि you tube वरील “माणिक प्रभु” हे channel अचानक पणे आमच्या समोर आलं आणि तेही कोरोना काळात जेव्हा कडक लॉकडाऊन होतं तेव्हा.
सर्वात प्रथम you tube suggestions मध्ये आलं ते श्रीजी महाराजांचं “चमत्कार” या विषयावरील प्रवचन.
ते प्रवचन अश्या प्रकारे अचानक समोर येणं हाच एक “मोठा चमत्कार” होता.

त्यानंतर पहिलं भजन ऐकलं.

“देई मला इतुके रघुराया”

आणि त्यानंतर वेडच लागलं भजन ऐकायचं.
आमची सकाळ व्हायची या भजनाने आणि रात्र व्हायची “रामाचिया दुता, अंजनीच्या सुता” या भजनाने.

हळूहळू आमची जवळपास सगळी भजन ऐकून ऐकून पाठ झाली. तसेच सर्व वारांच्या आरत्या म्हणणं आम्हाला आवडायला लागलं. Channel पाहता पाहता पुढे समोर आलं श्रीजी महाराजांचं भगवदगीते वरचं प्रवचन.
लॉकडाऊनमूळे घरा बाहेर पडता येत नव्हतं आणि ती भयाण शांतता जेव्हा जेव्हा नको वाटायची तेव्हा तेव्हा स्वतः श्री माणिकप्रभु महाराज श्रीजींच्या रूपात आमच्या सोबत आहेत असं आम्हाला वाटायचं. हसत खेळत वेदांत शिकवण्याची श्रीजीं ची पद्धत आम्हाला खुप भावली आणि आम्ही दिवसदिवसभर भजनं , मग प्रवचनं त्यानंतर आरती असं ऐकायला लागलो.

“सर्वत्र माणिक है भरा वह धाम है माणिकनगर”

हि ओळ तर कानात सतत ऐकू येत राहायची आणि मग लगेच आठवायच्या त्या पुढच्या या दोन ओळी.

“वैकुंठ से भी श्रेष्ठ यह आनंदमय मंगल भुवन ,
केवल पहुचते है यहाँ सौभाग्यशाली भक्तजन ”

आणि मग मनात यायचं कि प्रभु महाराज आमच्या मनात काय सुरु आहे ते खरंच ऐकत असतील का? इतक्या लाखो करोडो भक्तांमध्ये त्यांना आम्ही मारलेली हाक ऐकू येत असेल का? तिथे पोहोचणाऱ्या सौभाग्याशाली भक्तजनांपैकी आपणहि एक असू का?

आणि या प्रश्नांची उत्तरं स्वतः श्रीप्रभु महाराजांनी आम्हाला दिली ३ डिसेंबर २०२२ रोजी त्यांच्या पुण्यतिथी च्या पवित्र दिवशी.
तो दिवस म्हणजे श्रीप्रभु महाराजांची पुण्यतिथी, गीता जयंती, आणि श्रीजी महाराजांचा जन्मदिवस. दुग्धशर्करा योग किंवा पर्वणी या शब्दाचा खरा अर्थ तेव्हा कळाला. अत्यंत अनपेक्षितपणे कोणत्याच प्रकारची पूर्व तयारी नसताना अगदीच अचानक प्रभु महाराजांच्या दरबारी येण्याचा योग स्वतः प्रभू महाराजांनीच घडवून आणला. त्यांच्या लीला तेच जाणतात हेच खरं. दोन, तीन वर्षांपासून असणारी प्रखर इच्छा पूर्ण झाली. माणिकनगरला कसं पोहचायचं हे सांगण्यासाठी आम्हाला मदत झाली ती “माणिक दर्शन ” App ची. या App वर अत्यंत सुंदर माहिती मिळते.

सकाळीं हुमणाबाद ला उतरल्या बरोबर मागून हॉर्न वाजवत पुढ्यात एक रिक्षावाले दादा हजर . ते पाहताच आपण प्रभु नगरीत प्रवेश केला असल्याची जाणीव झाली.जणू श्रीप्रभु महाराजांनी आम्हाला आणायलाच पाठवून दिलं होतं त्या रिक्षावाल्या दादांना.

“माणिकनगर” च्या पवित्र भूमीचा स्पर्श आणि तिथल्या कणाकणात जाणवत असणारं प्रभू महाराजांचं अस्तित्व हे केवळ अवर्णनीय आहे.
“माणिक विहार” जिथे भक्तांच्या राहण्याची सोय केली जाते तिथे प्रवेश करताच तिथली स्वच्छ्ता व टापटीपपणा पाहून मन अत्यंत प्रसन्न झालं. सुखद आणि चैतन्यमय असा परिसर. तिथली व्यवस्था, तिथल्या रूम्स आणि एकंदरीत व्यवस्थापन किती बारीक लक्ष देऊन सांभाळलं जातं याची कल्पना आली.तिथून पाच ते सात मिनिटांवर प्रभु महाराज समाधी मंदिर आहे.

प्रभु महाराजांच्या दर्शनाची ओढ लागल्यामुळे आम्ही धावत समाधी मंदिरात आलो आणि दिव्य समाधीचे दर्शन घेऊन डोळ्यांचं पारणं फिटलं. अष्टभाव जागृत होणं म्हणजे काय ते दरबारात उभे राहिल्यावर जाणवलं. आम्ही दोन – तीन वेळा समाधी दर्शन घेतलं पण मन काही भरत नव्हतं.
स्वतः श्रीप्रभु महाराज समोर बसून अतिशय गोड हसत आहेत असंच भासत होतं. गीता जयंतीच्या दिवशी साक्षात श्री कृष्ण भेटल्याचा आनंद आम्हाला झाला होता. डोळे दिपवणारी पूजा , अतिशय गोड आवाजात , सुरेल म्हणली जाणारी आरती आणि भजनं ऐकून कान तृप्त झाले.
श्रीजी महाराजांच्या प्रवचनात ते नेहमी सर्व श्रोत्यांना हसवण्यासाठी गंमत म्हणून ज्या भंडारखान्याचा उल्लेख करतात तिथे मिळणारा “भोजन प्रसाद” तर खाऊन पोट भरेल पण मन काही भरणार नाही असा होता. त्याची चव अजूनही जिभेवर रेंगाळत आहे. शेवटी ते साक्षात भगवंताच्या घरचं जेवण. त्या जेवणाची चव वर्णन करायला शब्द कुठून आणावेत.

श्रीजी महाराजांची भेट होणं हा तर आमच्यासाठी खूप मोठा आशिर्वाद आहे. Charismatic & Magnetic Personality हे शब्द dictionary मध्ये वाचले होते पण त्याचा प्रत्यक्ष अनुभव म्हणजे श्रीजी महाराज.
मला तर वाटतं कि किती नशिबवान आहेत माणिकनगर व तिथल्या जवळपास च्या गावांमध्ये राहणारे गावकरी, तिथल्या शाळेत आणि वेद पाठशाळेत शिकणारे विद्यार्थी आणि नेहमी त्यांच्या सहवासात असणाऱ्या सर्व व्यक्ती. कारण श्रीजी म्हणजे “ज्ञानसागर”. त्यांच्याकडून किती प्रकारचं ज्ञान घेऊ असं वाटतं आणि त्यासाठी हा एक जन्म तरी पुरेसा पडणार नाही हे नक्की. सकाळी पूजा व इतर सर्व धार्मिक विधी सुरू असताना सलग ४ , ५ तास उभे राहून देखील येणाऱ्या सर्व भक्तांना भेटून, त्यांची विचारपूस करून, क्षणभरही विश्रांती न घेता पुन्हा प्रफुल्लित होऊन संध्याकाळी पुन्हा तोच उत्साह आणि पुढच्या कार्यक्रमातील त्यांचा वावर बघून थक्क व्हायला झालं. त्यांना बघितलं कि मला त्यांच्याच कवितेच्या ओळी आठवतात.

“देख न सकती आँखें जिसको, मैने उसको देखा है “…

आता परतीचा प्रवास करायचा होता पण त्या आधी आम्ही श्री सर्वेश्वर देवालय , श्री दत्त मंदिर , प्राचीन औदुंबर , हनुमान मंदिर इथे दर्शन घेतलं.

श्री मनोहर माणिक प्रभु महाराज,
श्री मार्तंड माणिक प्रभु महाराज,
श्री शंकर माणिक प्रभु महाराज,
श्री सिध्दराज माणिक प्रभु महाराज
या दिव्य विभूतींच्या समाधींचे हि दर्शन आम्ही घेतले.
मंदिर आवाराताच असणारे paintings बघून प्रभुमहाराजांचे चरित्र आपोआप डोळ्यांसमोरून पुढे पुढे सरकत जातं आणि आपण स्वतःला विसरून जातो. खुप छान वाटतं.

श्री आनंदराज प्रभु महाराज, श्री चैतन्यराज प्रभु महाराज आणि संपूर्ण टीम चा उत्साह आणि उत्सवाचे व्यवस्थापन बघून आम्ही भारावून गेलो. आपल्या घरी एखादा छोटासा जरी कार्यक्रम असेल तरी आपली तारांबळ उडते पण इथे एवढ्या मोठ्या प्रमाणावर सगळी व्यवस्था कशी बरं सांभाळत असतील हे सर्वजण? हे एक कोडंच आहे.त्यातून येणाऱ्या सर्व भक्तांचं आदरातिथ्य आणि सहकार्य हेही न चुकता करतात.आम्ही त्यासाठी खरंच सर्वांचे
अत्यंत आभार मानतो अगदी मनापासून.
माणिकनगर येथील केवळ काहीं तासांच्या वास्तव्यात देखील आम्ही खुप काहीं शिकलो.
एकीकडे श्री प्रभुमहाराजांचे दर्शन झाल्याचा अतीव आनंद तर दुसरीकडे लगेच परतावं लागणार याचं दुःख. खूपच द्विधा मन:स्थिती झाली होती.
पण आम्हाला खात्री आहे कि लवकरच परत श्री प्रभुमहाराज आम्हाला बोलवतील त्यांच्या वास्तव्याने परम पावन झालेल्या प्रभु नागरी मध्ये कारण ते त्या प्रत्येक भक्ताची हाक ऐकतात जे भक्त त्यांची मनापासून , आर्ततेने आठवण काढतात.

[social_warfare]