गुरूराया प्रभु माणिका । तुम्ही आर्त हांक ही ऐका ॥धृ॥

प्रभु दिसता भान हे हरले । माणिका तुझे रूप दिसले ।
भावविवश मन शमले । तारकसिद्ध पदीं नटले ।
प्रभु माझा श्रीगुरूदत्त ।
कूट चैतन्य साक्षीभूत ।
मी मीपणाचा प्रयत्न ।
झळकें हे माणिकरत्न ।
प्रभु माणिक सद्गुरू सखा । ज्ञानरूप मार्ताण्ड अनोखा ॥१॥

श्रीजी पाहा किती सजले । आपणचि आपणां सजले ।
चैतन्यरूप हे विरले । चैतन्यमयी ते झळकले ।
प्रभु श्री गुरू अवधूत ।
मधुमतीश्यामला दत्त ।
तत्पदी लागें मम् चित्त ।
नेत्र झाले पहा आरक्त ।
ज्ञान मजला नको काही । माणिका संगे मज नेई ॥२॥

गुरूराया प्रभु माणिका । तुम्ही आर्त हांक ही ऐका ॥धृ॥
ब्रह्म ब्रह्म म्हणता गेली । पुत्रा विशोक करूनि गेली ।
प्रभु नाही माझा नाही ।
प्रभु तुमचा नाही नाही ।
ब्रह्मस्थितीचा भेद नाही ।
सकलमतरहित तो नाही ।
चण्डिदासा नाकळे परिस्थिती । माणिका तुझी अंतर्स्थिती ॥३॥